Ania napisała do mnie we wrześniu 2019 z zapytaniem o poradę w sprawie adopcji psa ze schroniska, w typie Shiba Inu. Gdy w październiku odezwałam się jak tam sprawy się mają 🙂 dostałam odpowiedź, że do domu trafił pies Axel w typie Łajki z tego samego schroniska. Mail był energetyczny, opatrzony zdjęciami uśmiechniętej psiej mordki, kończył się słowami: „adopcja psa ze schroniska była najlepszą decyzją jaką mogliśmy podjąć!”. Jakie było moje zdziwienie gdy 3 miesiące później dostałam kolejnego maila o tytule Łajkax2 !
Jak wygląda życie z dwoma adoptowanymi psami? opowiada Anna Manikowska-Wawrzyniak
Rozmowę z Kasią z Kamiga Pozytywna Psia Szkoła przeprowadziłam spory, spory czas temu, a tematy spacerowe wciąż aktualne. O tym jak zrobić udany spacer, czy pies musi się przywitać, czy ruch miejski jest zagrożeniem i o wielu innych nurtujących zagadnieniach opowiada zoopsycholog z wieloletnim doświadczeniem.
W drugiej części spacerownika hurtem potraktuję trzy tematy: spacerowanie z telefonem, zostawianie psa pod sklepem i nieszczęsne zbieranie kup. Sprawy doskonale znane wszystkim psiarzom. Mam jednak wrażenie, że sama społeczność psiarska, w każdym z w/w tematów jest podzielona. Milion słów w dyskusjach grupowych napisano i zawsze ktoś i tak zrobi tak, a inny zupełnie na odwrót… Wpis dość cynicznie pesymistyczny, ale szczerze nie uważam, żeby coś się w tych tematach zmieniło.
Książka „Moja Shiba” jest przede wszystkim poświęcona rasie Shiba i mojemu kochanemu psu Noasiowi. Noaś był moim pierwszym psem w życiu — wszystkiego o psach nauczyłam się (i uczę) od niego i dzięki niemu. Po napisaniu książki, pisze do mnie wiele osób, z bardzo konkretnymi pytaniami o to jak wychować idealnego psa.
Przywołanie swojego psa to podstawowa umiejętność każdego właściciela. Wychodząc na spacer, pies jest pod naszą opieką. Musimy na niego uważać, mieć go na oku, jeśli nie mamy go obok siebie na smyczy. Większość opiekunów shib zupełnie nie puszcza ich wolno na otwartych terenach, a tym bardziej w mieście gdzie jest ruch uliczny. Głównie ze względu na to, że Shiba się nie słucha.
Pragę zapamiętam jako dość brudne, bardzo głośne miasto turystyczne. Pomimo jesieni (początek października) nadal było tam tłoczno. Już po powrocie wrzuciłam w wyszukiwarkę hasła „Przereklamowana Praga” „Praga bez rewelacji” i od razu pojawiły się wpisy na ten temat. Miło, że ludzie podchodzą do tej osławionej stolicy w realistyczny sposób. Na mnie także Praga nie zrobiła wielkiego Wow. Ot stolica, z bardzo ciekawą historią i wieloma zabytkami.
Długie jesienno-zimowe wieczory przed nami. Oto kilka propozycji filmowych, które umilą ten czas. Miękki koc, ciepła herbata i pies obok, oraz ten na ekranie — może przeżyjemy ten czas 😉 Poniżej subiektywna lista —najlepsze filmy o psach (kolejność przypadkowa).
Przez ostatnich 6 lat zrobiłam blisko 6336 spacerów. Liczba historii, które mnie spotkały mogłaby spokojnie starczyć na książkę (może jeszcze coś napiszę 😉 W tej serii wpisów chciałam napisać o swoich obserwacjach poczynionych na spacerach i przemyśleniach z nimi związanych. Poruszę także kwestię dobrych manier na spacerze bo z tym niestety nie jest najlepiej.
