[Mądra!] socjalizacja szczeniaka — czyli co robić, a czego NIE robić w pierwszych miesiącach życia psa. 

Socjalizacja szczeniaka to temat, który jest naprawdę szeroki i można byłoby o nim napisać nie tyle co jeden artykuł, a kilka książek, aby w pełni zgłębić temat. Dziś jednak spróbujemy rozwiać najczęściej pojawiające się wątpliwości u początkujących opiekunów szczeniaków. 

Socjalizacja szczeniaka — na początek kilka faktów!

W okresie szczenięcym, kluczowym dla rozwoju psa, kształtuje się jego przyszły charakter. Około trzeciego tygodnia życia zachowania nastawione na eksplorację i ciekawość przeważają nad wycofaniem się. To czas, gdy ciekawość szczeniaka zazwyczaj pokonuje wszelkie obawy związane z nowymi doświadczeniami.

Pierwsze szesnaście tygodni szczeniaka to idealny moment, aby wprowadzać go do różnych nowych bodźców. Nie oznacza to, że po tym okresie nie warto kontynuować tego procesu, ale te pierwsze cztery miesiące często są kluczowe.

Czy warto wyprowadzać szczeniaka na dwór przed pełnym zaszczepieniem?

Decyzja o wyprowadzaniu szczeniaka na spacery przed pełnym zaszczepieniem to temat często poruszany w środowisku psiarzy, a do tego dość kontrowersyjny. Jest tak, ponieważ trudno jednoznacznie odpowiedzieć, co jest dla szczeniaka lepsze. 

Weterynarze często radzą ostrożność i trzymanie się kwarantanny, obawiając się możliwości zarażenia młodego psa m.in. parwowirozą, czy nosówka. 

Behawioryści, jednak podkreślają, że restrykcyjna izolacja może mieć negatywne skutki. Jako przykłady podają większą lękliwość i trudności w adaptacji do miejskiego życia. Nie zaznajomienie psa z różnymi bodźcami może mieć wpływ na późniejsze problemy behawioralne i ogólną jakość życia naszego pupila. Warto jednak unikać osiedlowych trawników, gdzie wszyscy wychodzą na tak zwane szybkie siku i zabierać psa w mniej narażone miejsca. 

Ostateczną decyzję oczywiście musisz podjąć sam, ale warto wysłuchać różnych opinii, by wybrać świadomie, to co najlepsze dla Was. 

Jak wprowadzać psa w nowe sytuacje?

W tym przypadku słowem klucz może okazać się ‘stopniowo’. 

Stopniowo wprowadzajmy naszego pupila w nowe sytuacje i otoczenie. Dajemy mu w ten sposób czas na adaptację i oswojenie się z nimi. Regularnie angażujmy nowe sytuacje, eksponując psa na różnorodne bodźce.

Ważne jest również, abyśmy nie przytłoczyli naszego pupila zbyt trudnymi sytuacjami, które mogą zrazić go i sprawić, że będzie mniej skłonny do eksploracji otoczenia. 

Jak powinny wyglądać kontakty z innymi psami?

Wybierajmy psich kumpli nieprzypadkowo. Idealnie gdyby były to spotkanie ze stabilnymi i asertywnymi psami, które pozwolą zdobyć psu dobre doświadczenia i kompetencje społeczne. Postawcie na jakość tych spotkań — psy aby się dobrze ze sobą poczuć potrzebują czasu i możliwości odejścia.

Wąskie i zatłoczone osiedle nie jest najlepszym miejscem na takie spotkania. Wybierzcie raczej większą otwartą przestrzeń, a cały stres związany ze spotkaniem będzie mniejszy. Co za tym idzie, nie będzie to aż tak intensywne przeżycie dla Waszego psa. 

Często popełnianym błędem jest spotkanie bezpośrednie naszego psa z każdym napotkanym psem na spacerze, co może prowadzić do przestymulowania i nieumiejętności rezygnacji z kontaktów. W efekcie mogą wystąpić bardziej złożone problemy behawioralne. Jedną z podstawowych zasad spacerowych jest mijanie psów łukiem i na komfortowym dystansie. Warto unikać frontalnego mijania, szczególnie gdy oba psy są na smyczach.

Indywidualność każdego psa

Ponieważ każdy pies ma inny charakter i potrzeby to podejście do socjalizacji powinno być indywidualne, uwzględniając temperament i możliwości konkretnego zwierzęcia. Nie ma jednego przepisu na idealny socjal, także bądź uważny na szczenięce komunikaty i reaguj gdy widzisz, że maluch potrzebuje Twojego wsparcia. 

Jeśli interesującą Cię tematy związane z psim behawiorem i wszystkim, co mniej lub bardziej psów dotyczy, to ten blog jest świetnym miejsce do lepszego poznania psiego świata. Już niedługo możecie spodziewać się jeszcze więcej merytorycznych treści.